περί αετών και... κοτόπουλων
κάποτε απειλούνταν με φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξορίες, θάνατο κι ορμούσαν να νικήσουν για το δίκιο τους και για το δικαίωμα στην ελευθερία τους και στην ανθρώπινη υπόστασή τους
σήμερα απειλούμαστε με χρηματικό πρόστιμο και μια αρρώστια που πιθανόν να επιφέρει θάνατο (σε όσους ήδη ασθενούν σοβαρά από άλλες αιτίες) και μένουμε να χάσκουμε μπρος στην άλωση βασικών και ζωτικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου, του πολίτη και του ανθρώπου εν γένει
όχι, δεν έχετε να κάνετε με "αρνητή" της ασθένειας
υπάρχει η ασθένεια
όπως και τόσες άλλες, άλλωστε, που κι αυτές μεταδίδονται πολύ εύκολα
όχι όμως τόσο γρήγορα και εύκολα όσο η φτώχεια, η απελπισία, η μοναξιά, η μεγάλη φθορά στις ανθρώπινες σχέσεις, που απλώνονται σαν ζόφος πάνω από τον κόσμο
σε όλον τον κόσμο
κι ας έρθουμε στο προκείμενο' στην ασθένεια του κορόνα που μας ταλαιπωρεί αυτό τον καιρό, δηλαδή
έτσι λοιπόν:
*αντί να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας και να επαναλειτουργήσουν τα τρία, τουλάχιστον, μεγάλα, νοσοκομεία -σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη- που εδώ και μερικά χρόνια έχουν κλείσει ως αχρείαστα, αλλά έχουν και κρεβάτια και μηχανήματα, όμως όχι και γιατρούς και νοσηλευτές (ας προσλάβουν από τους χιλιάδες άνεργους που δεν πρόλαβαν ακόμα να πάρουν των ομματιών τους για τα ξένα)
*αντί να νοικιαστούν ή να κατασκευαστούν επί πλέον σχολικές αίθουσες (αν μή τι άλλο τις ξεχάσαμε τις προκατασκευασμένες που στέγασαν τόσους μαθητές σε προηγούμενα χρόνια;) για να μην στοιβάζονται σαν μασκοφορεμένες σαρδελίτσες στα κουτιά τους τα παιδάκια, και να προσληφθούν κι άλλοι δάσκαλοι από τους χιλιάδες αδιόριστους που κοντεύουν να ξεχάσουν ό,τι έμαθαν στα χρόνια των σπουδών τους
*αντί να δρομολογηθούν περισσότερα αστικά λεωφορεία και να προσληφθούν οδηγοί, που αφενός θα αποσυμφορήσουν το πάστωμα μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς κι αφετέρου θα πάψουν να κάνουν τους ανθρώπους που τα χρησιμοποιούν να αισθάνονται πολίτες τρίτης κατηγορίας (όχι μόνο τώρα, από πάντα)
*αντί να ενισχυθούν οι μικρές επιχειρήσεις για να συνεχίσουν να λειτουργούν
*αντί να προστατευτούν (σοβαρά κι όχι με κόλλυβα) οι παλιότεροι άνεργοι, οι μη έχοντες πλέον εργασία λόγω του ιού κι αυτοί που εν μέσω πανδημίας θα χάσουν το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους
αντί, αντί αντί...
και δεν θα πούμε: *αντί να βρουν τρόπους να στηρίξουν την καταρρέουσα ψυχολογία του κόσμου, *αντί να δείξουν σεβασμό και ευαισθησία έναντι των ανθρώπων που ορκίστηκαν να υπηρετούν και, βεβαίως ούτε, *αντί να αξιοποιήσουν αυτή την άσχημη συγκυρία της ασθένειας για να βελτιωθεί η ανθρώπινη ζωή εν γένει
ούτε και άλλα πολλά ανάλογα "αντί" δεν θα πούμε, διότι αφορούν πιο σοφά και ανθρωπιστικά οργανωμένες κοινωνίες κι όπως πιθανόν γνωρίζετε, εμείς δεν διαθέτουμε -παγκοσμίως- τέτοιες)
αντί όλων των παραπάνω, λοιπόν, ιδού τι κάνουν οι ιθύνοντες (για τους ντόπιους μιλάμε πάλι):
*πετούν (πολλά) χρήματα για αποτυχίες (βλέπε "μεγάλος περίπατος") και για αέρα κοπανιστό (κυριολεκτικά) σε ΜέσαΜαζικήςΕνημερωσης, προκειμένου να "ενημερώσουν" τους πολίτες επιδιδόμενα σε μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία/τρομολαγνεία και δημιουργία ατομικών και συλλογικών ενοχών
*αποστερούν απολύτως απαραίτητες κλίνες από τα υπάρχοντα νοσοκομεία για να δημιουργήσουν κλίνες για τον κορόνα και μονάδες εντατικής θεραπείας
*κλείνουν μικρά και μεγαλύτερα καταστήματα και γενικώς μικρές και μεγαλύτερες επιχειρήσεις
*απαγορεύουν τον πολιτισμό
* περνούν νόμους και νομοσχέδια που καταβαραθρώνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων (κι αυτά τα ελάχιστα που απέμειναν μετά την λαίλαπα των μνημονίων)
*επιτρέπουν στους ανθρώπους να βγαίνουν από το σπίτι μόνο για να καλύψουν απολύτως ζωτικές ανάγκες κι όχι γιατί τους ήρθε να κάνουν μια βόλτα στη βροχή μετά τις 9.00 το βράδυ βρε αδερφέ
*απαγορεύουν τις συναθροίσεις
* απαγορεύουν το χορό και τη διασκέδαση και στοχοποιούν το γέλιο και την καλή διάθεση, την αγκαλιά και το φιλί
* καλλιεργούν την ρουφιανιά και την καχυποψία (ας φαγωθούν μεταξύ τους οι φέροντες μάσκα και οι τηρούντες τις αποστάσεις με τους άλλους που το ξεχνούν καμιά φορά ή συχνά)
κι όλα αυτά διότι:
αρνούνται να παραδεχτούν την ανεπάρκειά τους σε επίπεδο προθέσεων και πεπραγμένων (και οπωσδήποτε όχι ότι (αν) πίσω από το παραφούσκωμα της επιδημίας κρύβεται κάτι ακόμα πιο θλιβερό και ύπουλο)
κι εμείς;
εμείς
εκπαιδευόμαστε (με πολύ καλά αποτελέσματα) στο φόβο, στην υποταγή, στην αναγκαιότητα καταστολής, στην αποστασιοποίηση, στη βλακεία και την ευκολοπιστία, στη (μεγαλύτερη) φτώχεια, στην ανεργία και στην ΑΕΡΓΙΑ
συνηθίζουμε σιγά - σιγά να μην αγγίζουμε ο ένας τον άλλον, να μη φιλιόμαστε, να μην αγκαλιαζόμαστε, να μην κοιταζόμαστε στα μάτια εντέλει
και τρέμουμε μη και μας θεωρήσει ο γείτονας ή ο περαστικός από δίπλα μας κορονιασμένους γιατί βήξαμε (άτιμε τσιγαρόβηχα) ή γιατί φταρνιστήκαμε (καταραμένες αλλεργίες)
κι αν αποχωρήσουν τούτοι οι "βάρβαροι" (λέγε με κορονοϊό) έχουσι γνώσιν οι φύλακες, διότι από "βαρβάρους"...
υ.γ.: ο πρόλογος ας μην θεωρηθεί παρότρυνση προς επανάσταση (και ποιος να την κάνει δηλαδή; εγώ ή εσύ; μια χαρά βολεμένοι στη μίζερη ζωούλα μας -έχουμε και ίντερνετ' τι άλλο να θέλουμε;) διότι πρόκειται απλά και μόνο για μια σκέψη σύγκρισης ανάμεσα σε αετούς και κοτόπουλα (μεταξύ των οποίων τελευταίων συμπεριλαμβάνεται η γράφουσα φυσικά)
*
*
