...από δω και πέρα οι ιστορίες θα είναι κυρίως επινοήματα
ψεματένιες, δηλαδή

αλλά,
γεμάτες ψήγματα από πικρές αλήθειες, που μπορεί να έχουν φανερωθεί σε μένα, σε σένα, στον καθένα, από πράξεις ατελών πλασμάτων
ή να έχουν προκύψει από πράξεις δικές μου, δικές σου, του καθενός (ομοίως  ατελών πλασμάτων)

άλλωστε -καθώς διάβασα ή είδα κάπου τώρα τελευταία και μου (ξανα)αποκαλύφτηκε μια αλήθεια που, παρότι πάγια πεποίθησή μου, κατά καιρούς θάβεται κάτω από στρώματα υπέρμετρης αισιοδοξίας- λασπένιο πλάσμα ο άνθρωπος και μόνος του προορισμός να εξελίσσεται

όμως, κάτι που συνεχίζει να εξελίσσεται, δεν μπορεί να είναι τέλειο

α, και κάποιες ιστορίες, μπορεί και πολλές, θα έχουν ευτυχισμένο τέλος' τι παραμύθια και τι ψεματένιες θα ήταν άλλωστε

αλλά, εκεί ακριβώς σας εφιστώ την προσοχή: στο όποιο τέλος

αφ' ενός γιατί κάθε τέλος, ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο, σηματοδοτεί μια νέα αρχή (άρα ουδέν τέλος αναγνωρίζεται πλην εκείνου που κλείνει τον κύκλο της ζωής κάποιου)
κι αφετέρου γιατί, όπως οι άνθρωποι έτσι και οι ιστορίες, στην αληθινή ζωή, εξελίσσονται στοχεύοντας στο τέλειο (ό,τι φτάνει στην πλήρη ωρίμανσή του) τέλος (το συμπληρωθέν, η ολοκλήρωση παντός πράγματος)




Ο χοντρός γείτονας στο κάμπινγκ


ή
το φαίνεσθαι και το είναι


Ήταν θεόρατος. Ψηλός πολύ και χοντροφτιαγμένος κι είχε μια φωνάρα βραχνή σαν μουγκρητό που βγαίνει απ' τα βάθη του βουνού που είχε για σώμα.
Όλη μέρα ήταν κλεισμένος στο κατάκλειστο τροχόσπιτό του. Μόνο το αυτοκίνητό του, παρκαρισμένο στον ελεύθερο χώρο του οικοπέδου του, μαρτυρούσε ότι είναι εκεί.
Τι έκανε; Κοιμόταν μάλλον "αφού όλη τη νύχτα βλέπει τηλεόραση" όπως υποστήριζε η φαρμακομύτα από δίπλα, που είχε αϋπνίες και τριγυρνούσε τα βράδια στα έρημα δρομάκια του κάμπινγκ.
Όπως περνούσε και ξαναπερνούσε απ' έξω, έβλεπε φως να πάλλεται και να εναλλάσσεται από τις χαραμάδες που άφηναν οι σκούρες κουρτίνες των ερμητικά κλεισμένων παράθυρων του τροχόσπιτου.
"Τσόντες βλέπει όλη νύχτα' φως φανάρι" ανακοίνωνε η φαρμακομύτα με το "δεν χωρεί συζήτηση" ύφος της στις άλλες που πέθαιναν από περιέργεια και ζήλευαν τη γειτόνισσα του "χοντράνθρωπου", που μπορούσε να κόβει κίνηση χωρίς να χρειάζεται να κουνήσει το δαχτυλάκι της. Τον ποπό της από τη σεζ λονγκ, δηλαδή, για να μιλάμε με πραγματικούς όρους.
- Να προσέχετε τα παιδιά σας. Τον είδα εγώ πώς τα κοιτάει και πώς μαλακώνει η φωνάρα του όταν τους μιλάει, ενώ σε μας με το ζόρι μουγκρίζει μια καλημέρα, είπε η ψηλή ξερακιανή της απέναντι γωνίας.
- Λες να είναι κανένας παιδεραστής και να βλέπει τσόντες με παιδιά; είπε η χαζούλα με τα τρία παιδιά από παραδίπλα.
- Σίγουρα αυτό είναι, απεφάνθη η φαρμακομύτα. Προχτές το βράδυ που καθόμουν έξω και είχε ησυχία, άκουγα από την τηλεόρασή του παιδικές φωνές.
- Να πάμε στην αστυνομία... φώναξαν κάνα δυο τρομοκρατημένες.
- Σιγά να μην πάμε, πήρε τα ηνία η φαρμακομύτα. Θα τηλεφωνήσουμε και θα καταγγείλουμε ανώνυμα ότι έχει πορνογραφικό υλικό με παιδιά.
Αμ έπος, αμ έργον.
Σοβαρή η καταγγελία κι ας ήταν ανώνυμη. Το βράδυ ήρθαν μερικοί αστυνομικοί. Χτύπησαν την πόρτα του ανθρώπου δυνατά κι αφού γνωστοποίησαν την ιδιότητά τους, ζήτησαν ν' ανοίξει αμέσως.
Το dvd είχε μέσα ένα δισκάκι με περιπέτειες του Τομ και του Τζέρυ.
Κι οι υπόλοιπες ταινίες που ελέγχθηκαν επισταμένα περιείχαν επίσης ιστορίες κινουμένων σχεδίων' αστυνόμο Σαϊνη, στρουμφάκια και άλλα τέτοια ανάλογα.

Οι κάργιες δεν ξεμύτισαν την άλλη μέρα, μέχρι που ο "χοντράνθρωπος" πήρε το τροχόσπιτό του κι έφυγε.

Το συμβάν δεν αναφέρθηκε καν στο αστυνομικό δελτίο' τι να πουν κι οι αστυνομικοί. Το κουβέντιαζαν όμως μεταξύ τους την άλλη μέρα κι έτυχε να τ' ακούσει ο αστυνομικός συντάκτης μιας εφημερίδας που τό 'γραψε όχι ως είδηση, αλλά ως... κοινωνιολογικό σχόλιο.
Προσθέτοντας (κι αυτό από τους αστυνομικούς το άκουσε), ότι ο κατηγορηθείς, αδίκως, κύριος, είχε πρόσφατα χάσει γυναίκα και μικρό παιδί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και για να παρηγοριέται έβλεπε κινούμενα σχέδια, όπως έκανε με το γιο του τότε που ήταν ακόμα ευτυχισμένος. 

 αλλά, οι έρημες οι φαρμακομύτες πού να το ξέρουν